Rabu, 25 Desember 2013

Selamat Natal 2013. Semoga Damai Natal selalu beserta kita semua. Tuhan Yesus Memberkati. Amien

Senin, 23 Desember 2013

Kematian yang kedua?



Bacaan : Wahyu 20 : 1 – 10
Pujian  : KJ 266 : 1, 3
Nats : “Berbahagia dan kuduslah ia, yang mendapat bagian dalam kebangkitan pertama itu. Kematian yang kedua tidak berkuasa lagi atas mereka, tetapi mereka akan menjadi imam-imam Allah dan Kristus, dan mereka akan memerintah sebagai raja bersama-sama dengan Dia, seribu tahun lamanya.” [ayat 6]

Sejak pemberontakan iblis (Yes 14:12-15) Tuhan mengijinkan iblis bekerja di bumi ini. Tetapi Dia selalu mengontrol batas pekerjaannya (Ayub 1: 1, 2). Tahta dan kuasa iblis akan diganti jurang maut dan kesudahannya kelak adalah lautan api, di mana dia akan menghabiskan kekekalan bersama si Binatang dan Nabi-nabi palsu (ay 10; ps 19: 20). Juga bersama mereka yang memilih untuk mengikuti iblis dan menolak Yesus Kristus sebagai Anak Allah, Sang Raja, Tuhan dan Juruslamat. Anak Manusia datang dalam kemulian-Nya, maka Ia akan menghakimi semua bangsa dan memisahkan mereka sorang daripada seorang seperti Gembala yang memisahkan domba dan kambing (Mat. 25:31-32). Mereka yang taat, setia dan melakukan Firman-Nya akan ditempatkan sebagai domba-domba di sebelah kanan-Nya dan akan menerima kerajaan yang telah disediakan dan juga menerima kemuliaan Allah (Mat. 25:34).
Bagi yang masih hidup saat ini, marilah kita menanti kemuliaan Allah dengan terus setia melayani Dia sebagai imam-imamNya, hidup kudus dan taat pada Firman-Nya, dan juga terus mempertahankan iman percaya bahwa Yesus Kristus adalah Tuhan dan Juruselamat. Karena, kita sudah dikuduskan oleh darah kematian-Nya dan dihidupkan oleh kebangkitan-Nya. Kematian kedua tidak berkuasa atas kita. Sebaliknya, kebahagiaan kekal tersedia bagi kita. [DG]
Kerajaan-Nya akan datang!
Oh, ceritakanlah kisah itu!
Panji Tuhan akan dikibarkan;
Bumi akan penuh dengan kemulian-Nya,
Seperti air menutupi lautan.


Jumat, 20 Desember 2013

Karusakan Luwih Gedhe

Waosan : 2 Petrus 2 : 17 – 22
Pamuji : KPK 163
Nats“Asu mbalèni utah
-utahané, sarta babi kang wis diedusi bali menèh menyang combéran.” [ayat 22]

Punika dados gegambaran tiyang ingkang sampun nyumurupi margining kayekten/kaleresan, ananging lajeng nilar pepaken suci ingkang sampun kadhawuhaken dhateng tiyang punika. Tiyang ingkang sampun wanuh dhateng Gusti Yesus, Juru Wilujeng, sampun ngrucat jejembering dosa, nanging lajeng kapencut dhumawah ing ngriku malih. Tiyang ingkang mekaten punika awonipun nglangkungi saderengipun.
Srana gegambaran punika Gusti ngersakaken supados kula lan panjenengan tetep dumunung wonten ing pangreh lan pangrengkuhipun Gusti: wewengkoning gesang enggal, ing wewengkon kawilujengan peparingipun Gusti. Pancen marupi-rupi kawontenan ingkang saged kemawon murugaken kita dhumawah malih wonten ing pangrehing gesang lami. Saged karana kecuwan kaliyan sesami warga pasamuwan, utawi kaliyan para peladosing pasamuwan, saged ugi rumaos mboten kagatosaken, mboten nampi peladosan kanthi samestenipun, punapa ingkang kaajeng-ajeng mboten kadumugen, lsp.
Gegayutan kaliyan punika Gusti dhawuh lumantar Yakobus 2:1, supados anggen kita pitados dhateng Gusti, namunga mandeng dhateng Panjenenganipun, lan sampun ngantos nyawang dhateng tiyang. Awit menawi mekaten saged kemawon kita lajeng kecuwan, kegelan, rumaos getun dados tiyang Kristen, lajeng tumoleh malih wangsul dhateng tataning gesang saderengipun. Nilar kayekten, lajeng gesang blasar lan nyasar. Kadosdene babi wangsul dhateng pagupakanipun, asu ingkang mbaleni utah-utahanipun. Kula pitados bilih kita sedaya mboten badhe tumindak ingkang mekaten, ananging tansah tetep mantep dhateng Gusti. Awit namung tiyang ingkang tetep mantep dumugi wekasan, ingkang bade nampeni karahayon (Mat 24:13). Gusti dhawuh: “Saben wong kang wis nyekel waluku, mangka banjur tumoleh marang kang ana ing buri, iku ora pantes tumrap Kratoning Allah”. Amin.[SS]
“Mbaleni kaluputan kang wus kawuri, bakal saya rusak.”


Kamis, 19 Desember 2013

Kok Nggak Datang-datang Sih….



Bacaan    : Lukas  7 : 24 – 30
Pujian : KJ 178
Nats : “Jadi untuk apakah kamu pergi? Melihat nabi? Benar, dan Aku berkata kepadamu, bahkan lebih dari pada nabi.” [ayat 26]

Ketika kita masih kecil, mungkin suatu saat kita pernah ditinggalkan oleh orangtua kita untuk pergi beberapa saat lamanya. Hal itu dapat membuat kita menjadi gusar menunggu kedatangan mereka. “Kok nggak datang-datang sih…?” Mungkin begitu kira-kira apa yang menjadi suara hati kita. Ya, ditinggalkan orangtua memang dapat membuat hati anak-anak merasa sedih, apalagi bila orangtua kita tidak segera datang. Namun perasaan itu akan berubah seketika manakala kita mendengar suara kendaraan atau langkah kaki mereka. Ah, betul-betul plong rasanya. Tidak hanya itu saja, kitapun akan segera bergegas menyambut kedatangan mereka, siapa tahu ada oleh-oleh yang dibawa.
Mungkin seperti halnya anak kecil yang merindukan kedatangan orangtua, demikianlah yang dialami oleh bangsa Israel saat itu. Sekian lama mereka menantikan datangnya perubahan. Dan hal itu seolah-olah terjawab dengan datangnya Kristus di tengah-tengah kehidupan mereka. Orang buta melihat, orang lumpuh berjalan, orang kusta menjadi tahir, orang tuli mendengar, orang mati dibangkitkan dan kepada orang miskin diberitakan kabar baik (ayat 22). Semuanya itu seolah-olah menjawab semua pergumulan yang mereka alami selama ini. Kedatangan Yesus seolah-olah bagaikan kedatangan orangtua yang dinanti-nantikan oleh anaknya. Tidak dengan tangan hampa tetapi membawa oleh-oleh yang membangkitkan sukacita dan pengharapan baru tentang kemuliaan Illahi yang menyapa dunia.
Bagaimana dengan diri kita? Tidakkah kita ingin menyambut Yesus seperti anak-anak yang lama menantikan kedatangan orangtuanya? Kedatangan Yesus di dalam kehidupan kita selalu membawa sesuatu yang lebih besar dari pada yang kita duga. Dia lebih dari pada seorang nabi. Itu akan terjadi asal kita menyambutNya dengan keterbukaan hati kita dan keyakinan akan kuasa dan kasihNya. Dia akan memberikan nuansa pengaharapan baru akan kemuliaan sorgawi, kemuliaan yang juga harus kita bagikan dengan sesama kita. Amin. [DK]
“Sambutlah Dia dengan keterbukaan hati untuk semua orang!”

Rabu, 18 Desember 2013

Kapitadosan Meniko Boten Namung Ing Tutuk



Waosan : Lukas  7 : 19 – 23
Pamuji : KPK 193
Nats : “Lan rahayu wong kang ora kacuwan ing bab Aku”

Pak Dadap nuweni salah satunggaling warga marenca, keluarga Pak Damar. Brayat menika piyambakan minangka keluarga Kristen ing dhusunipun. Sampun asring sanget brayat menika nampi “teror” arupi pitakenan-pitakenan bab kapitadosan. Pak Dadap rumaos pikantuk wewengan nalika Pak Damar cariyos kadospundi anggenipun piyambakipun “nyekak” nalika tangginipun taken piyambakipun, “Gusti Allahmu rak telu, piye anggonmu nyembah?” Nampi pitakenan ingkang kados mekaten Pak Damar paring wangsulan,
“Njenengan ngertos raosing madu?”
Tanggi:  “Ngertos”
Pak Damar:  “Pripun raose?”
Tanggi: “Manis”
Pak Damar, “Nggih mekaten kapitadosan kula, manis. Mangga menawi badhe nyobi”
Sasampunipun dipun wangsuli kados mekaten, mboten wonten malih ingkang neka-neka taken bab agami dhateng Pak Dadap.

Nabi Yokanan ing manah kados dereng cetha bab Sang Mesih, mila ngutus muridipun supados manggihi Yesus. Lan nalika utusan kalawau pinanggih kaliyan Yesus, mboten kathah ingkang dipun ngendikakaken dening Yesus kejawi sami katuran niteni bab pakaryanipun ing satengahing masyarakat (“…Wong picak padha ndeleng, wong lumpuh padha mlaku….”). Kapitadosan menika nyatunggil kaliyan praktek gesang padintenan. Kadosdene Pak Dadap ingkang kapitadosanipun sanes ing teori, nanging temen-temen dipun alami ing gesang padintenan.
Lajeng, menapa ingkang dados tetenger bilih kita menika tiyang Kristen? Kalungan salib? Utawi ngobral tembung “Puji Gusti, haleluya?” Mboten perlu mekaten, nanging mangga kita nengenaken tumindak sae ingkang tulus dhateng sintena kemawon. [smdyn]
“Raos lan paedahipun kapitadosan Kristen menika manis lan sae kados madu.”

Kamis, 12 Desember 2013

Ora Gampang Kapusan



Waosan :  2 Tesalonika  2 : 1 – 12
Pamuji  :  KPK 143 : 1, 3
Nats : “Kowe aja nganti padha disasarake dening wong kalawan patrap kapriye bae!” [ayat 3]

Kula nate nampi sms ingkang isinipun kula menang undian ingkang hadiahipun mobil. Ing pemanggih kula sms punika namung apus-apus kemawon. Karana kula boten nate ngirim kupon undian. Ingkang kaping kalihipun, kula ugi nate nampi sms ingkang isinipun nyuwun dipun kirimi pulsa kangge bapak ingkang wonten kaperluan ing griya sakit. Bab punika langsung saged kula tebak bilih punika goroh. Awit bapak kula sampun tilar donya. Gesang ing jaman samangke kita kedah ngatos-atos, yen kirang waspada kita bakal kapusan.
Rasul Paulus nulis serat dhateng pasamuwan Tesalonika saperlu ngengetaken warganing pasamuwan supados ngatos-atos bilih mireng pawartos bab dinten rawuhipun Gusti Yesus. Sampun ngantos bingung lan kuwatos yen wonten wangsiting roh utawi serat ingkang dipun saking saking Rasul. Rasul Paulus maringi gambaran bilih saderengipun Gusti Yesus rawuh, bakal wonten titi wancinipun para pamurtad, manungsa duraka, para tiyang ngegungaken diri ing tengahing manungsa. Tiyang-tiyang punika badhe nindakaken pratandha-pratandha, mukjijat-mukjijat palsu ugi sawernining reka daya supados kathah tiyang ingkang pracaya ugi tumut piyambakipun. Nanging ing pungkasanipun tiyang-tiyang punika bakal sirna karana kuwaosipun Gusti Yesus.
Menawi kita gatosaken ing satengah-tengahing gesang punika, kathah piwucal ingkang martosaken bab dinten rawuhipun Gusti Yesus sampun celak. Kathah kegiatan rohani ingkang dipun sarengi sarana pratandha mukjijat-mukjijat ingkang kadhasaran asmanipun Gusti Yesus. Boten lepat, nanging pitakenanipun punapa piwucal lan kegiatan rohani punika ndadosaken tentrem ing manah? Utawi malah nuwuhaken kasombongan pribadi? Kita kedah waspada! Sampun ngantos kita kapusan nalika mirengaken lan tumut kegiatan punika. Mangga kita nyuwun kawicaksanan dhateng Gusti Yesus, supados kita saged mbentenaken pundi ingkang nyata-nyata saking Gusti Allah lan pundi ingkang ngaku-ngaku saking Gusti Allah. Mugi kita boten gampang kapusan. Amin. [AR]
“Tiyang ingkang rumaket kaliyan Gusti Yesus boten gampil kapusan.”