Selasa, 30 April 2013

Ayem Nanging Ojo Mung Turu


Waosan : Yohanes 14: 27-31.       
Pamuji : 
KPK 131
Nats : “Kowe padha Dak tinggali tentrem-rahayuKU Dakwenehake marang kowe….atimu aja melang-melang lan aja giris” (Ay. 27)
Nalika taksih SMP kula paling ajrih menawi Bapak lan Ibu tindak ngantos dalu. Awit griya kula tebih saking tanggi lan kiwa-tengen griya kathah wit-wit ageng (wit pelem, rambutan). Langkung-langkung menawi sampun nyelaki dalu. Ingkang kula angen-angen namung, “Mbok ndang rawuh ya bapak-ibu”. Nalika kepireng swanten, “Glodhak” manah deg-degan sanget, ajrih menawi swanten kalawau amargi wonten pandung (maling). Kosokwangsulipun menawi kepireng swanten sepeda motoripun bapak, manah kraos ayem. Langkung-langkung nalika kori kabikak lan bapak-ibu sampun mlebet ing griya. Raos ajrih ical babar pisan.
Ing satengahing donya ingkang kebak godha rencana menika kathah tiyang ingkang gampil  kapencut dening kabingahan semu. Nalika taksih gadhah sepeda motor ngangen-angen, “Iba endahe yen duwi kendaraan roda 4”. Lan nalika kalampahan saged tumbas kendaraan roda 4, lajeng ningali kagunganipun tanggi, “Wuih, lha kok mobil iku apik temen! Kapan ya isa kaya ngono?”. Kabingahan ingkang kacawisaken dening donya menika kados kita ngombe toya seganten, tegesipun tansah kirang kemawon. Sampun pikantuk setunggal, taksih kepingin ingkang langkung sae lan kepingin malih sanesipun.
Minangka tiyang pitados kita kaengetaken bilih katentreman lan kabingahan ingkang sejatos sampun ngantos kita padosi ing jagad menika, awit Gusti Yesus ingkang sampun nyawisaken! “Kowe padha Dak tinggali tentrem-rahayuKU Dakwenehake marang kowe….atimu aja melang-melang lan aja giris”. Pangandika menika paring jaminan dhateng kita supados boten ajrih ngadhepi maneka warni tantangan, godha rencana ing ngajeng kita.
Nanging “ayem” menika boten lajeng kendel, “ora mung turu wae,” nanging malah katimbalan tansah gumregah. Sedaya kasagedan kita ginakaken sasae-saenipun matemah tiyang sanes ngraosaken kaberkahan awit saking tumindak kita. [smdyn]
Katentremanku mung ana ing Gusti Allah”

Senin, 29 April 2013

Pemimpin Yang Menjadi Teladan


Bacaan : Kolose 3: 18 – 4:1.
Pujian : 
KJ no.384
Nats : “Apapun juga yang kamu perbuat, perbuatlah dengan segenap hatimu seperti untuk Tuhan dan bukan untuk manusia” (Ay. 23)
Suatu ketika,Sri Sultan HB IX ingin berkendara dengan mobil jeepnya berkeliling kota Yogya untuk melihat keadaan rakyatnya. Pada akhirnya,perjalanan berhenti di sebuah pasar. Ketika beliau turun dari mobilnya, seorang ibu memanggilnya: ”Hai kamu! Tolong bawakan barang-barang ini. Cepat naikkan ke kendaraan!” Begitu perintah si ibu.
Tanpa merasa malu atau sungkan beliau mengangkat dan menaikkan barang-barang bawaan si ibu. Lalu beliau mengantarkan wanita itu ke tempat tujuannya. Setelah sampai tujuan, si ibu memberikan uang kepada beliau sebagai ongkos angkut. Tentu saja beliau dengan sopan menolak. Namun rupanya si ibu tadi merasa tersinggung karena pemberiannya ditolak. Tidak disangka,rupanya ada seseorang yang mengenali Sri Sultan dan orang itu-pun menegur si ibu. Kontan saja keterkejutan dan cemas bahkan rasa takut menghinggapi diri si ibu yang lantas jatuh pingsan.
Cerita di atas adalah sebuah kisah yang menarik tentang diri seorang pemimpin yang melayani rakyatnya.Meskipun dilakukan dengan suatu tindakan yang sederhana, namun justru memberi kesan yang mendalam.Seringkali kita melihat ada banyak orang yang berubah perangainya ketika jabatan yang tinggi disandangnya.Banyak orang yang telah menjadi angkuh dan selalu ingin dilayani.Kebersahajaan Sri Sultan ketika melayani rakyatnya jelas menunjukkan bahwa seorang pemimpin yang berkualitas adalah pemimpin yang melayani dengan penuh kesabaran dan kasih.Bagaimana dengan kehidupan di dalam rumahtangga kita?
Kristus telah memberikan teladan yang nyata bagi kita.Keteladanan yang diberikan melalui tindakan nyata akan jauh lebih bermakna dibandingkan beribu-ribu kata. Ia seperti benih yang ditanam di lahan yang subur,tumbuh dan akan menghasilkan buah-buah cinta,kepatuhan,kesetiaan dan kesediaan untuk saling melayani dengan penuh ketulusan. Adakah keteladanan yang sudah kita tunjukkan di keluarga, gereja, tempat kerja dan masyarakat? (DK)
Tindakan yang nyata berbicara lebih jujur dibandingkan dengan  kata-kata.

Jumat, 26 April 2013

Griya Pengajeng-ajeng


Waosan: Yokanan 14:1-6. 
Pamuji: 
KPK 321 : 1
Nats 
: “Atimu aja melang-melang; padha kumandela marang Allah; uga kumandela marang Aku. Ing dalemé Ramaku akèh panggonan. Menawa ora mangkono, kowé mesthi dakkandhani. Awit Aku mrana prelu nyawisaké papan kanggo kowé.”(ayat 1-2)
Ing wanci sonten, rikala mendhungipun anggendhanu, pak Dodot manahipun sedih, kuwatir, lan pikiranipun ugi bingung. Amargi sekedap malih, griya kontrakanipun telas.Ugi kedah nglajengaken ngontrak malih lan mbetahaken arta ingkang mboten sekedhik.
Bu Dodot inggih prihatos lan ngraosaken menapa ingkang dipun raosaken pak Dodot. Anananging, bu Dodot inggih mangertos lan pitados bilih Gusti Yesus mboten nate nilaraken sedaya perkawis ingkang dipun alami para pitados. Pramila, bu Dodot ngajak pak Dodot ndedonga sesarengan lan masrahaken sedaya perkawis menika wonten astanipun Gusti. Sasampunipun ndedonga bu Dodot ugi maos kitab suci ingkang kapendhet saking Yokanan 14:1-2. Pak Dodot lan bu Dodot manahipun ayem, saksampunipun ndedonga lan maos kitab suci, kraos bingah, lan ugi saged pasrah wonten ing asta lan kuawosipun Gusti. Pak Dodot bu Dodot pitados, bilih Gusti Yesus ingkang badhe nyawisaken papan wonten swarga ugi ing ndonya. Pak Dodot ugi pitados, bilih Gusti mesthi paring margi kangge ngrampungaken perkawis griya kontrakanipun. Sedoya tiyang inggih nate ngalami menapa ingkang dipun alami pak Dodot lan bu Dodot, namung jinisipun benten-benten. Pramila, kita ugi saged nyonto anggenipun pak Dodot lan bu Dodot mrantasi sedaya perkawis menika. Griya wonten ing ndonya tumrap kita inggih penting, ananging langkung wigatos inggih menika griya wonten ing swarga. Griya wonten ing swarga sampun dipun cawisaken dening Gusti lan ndadosaken “Griya pangajeng-ajeng” tumrap kita sedaya. Amin. [DG]
“Griya sanes bale griya yen mboten wonten katresnan lan katentremen.”

Kamis, 25 April 2013

Tidak Takut Berbeda


Bacaan : Kolose 2:8-23. 
Pujian: 
KJ 376
Nats : “Sebab dalam Dialah berdiam secara jasmaniah seluruh kepenuhan ke-Allahan” (ayat 9)
Jemaat tampak bingung dan kaget, ketika pemimpin ibadah Minggu mengajak untuk mengucapkan pengakuan Iman Rasuli sesaat sebelum ibadah berakhir. Banyak spekulasi yang berkembang dalam hati jemaat, mengira bahwa pemimpin ibadah hampir lupa, ada yang  mengira pemimpin ibadah salah, pemimpin ibadah tidak teliti. Jemaat menjadi gelisah karena Tata Ibadah yang dipakai tidak seperti biasanya yang secara rutin dilakukan dengan urutan yang selalu sama setiap hari Minggu. Ya, kita sering terjebak dengan kepatuhan pada peraturan dan ketetapan yang dibuat oleh manusia. Jika ada hal yang tidak seperti kebiasaan sebelumnya, kadang hal itu disebut sebagai sebuah kesalahan.
Kolose 2:8-23 memberikan gambaran kepada kita bahwa ada banyak hal yang mengatur hidup kita dan tidak semuanya berasal dari Tuhan Yesus. Sayangnya, kadang peraturan-peraturan di dunia ini, yang dibuat oleh manusia, itulah yang menjadi patokan untuk dipatuhi sedemikian rupa. Bahkan kepatuhan terhadap peraturan dunia itu, kadangkala justru membuat kita mengabaikan kepatuhan kepada hukum Allah. Kadang kita tidak  tahan menerima penghakiman dunia ini ketika kita hidup tidak sesuai dengan peraturan duniawi. Takut dikucilkan, takut digunjing, takut diprotes, takut dianggap aneh. Sehingga untuk mendapat kenyamanan dunia, kadang kala kita bersedia memilih keputusan ikut saja dengan peraturan yang dunia dan mengabaikan perintah Allah.
Hari ini, kita mendapat kekuatan untuk tidak pernah takut melakukan kehendak Allah dalam kehidupan kita. Meski terkadang kehendak Allah itu bertentangan dengan dunia ini. “Sebab dalam Dialah berdiam secara jasmaniah seluruh kepenuhan ke-Allahan” (ayat 9)Ketika kita mau hidup taat dengan firman Allah, maka di sanalah kita juga akan dituntun untuk sampai pada kebutuhan jasmani, kebutuhan dunia, yang seturut dengan kehendak Allah. Apakah kita masih takut hidup berbeda dengan dunia ini, saat kita hidup seturut kehendak Allah? [dee]
Bagian terbaik dari keberanian adalah kebijaksanaan (Shakespeare, Henry)

Rabu, 24 April 2013

Ngoyod


Waosan : Kolose 1: 24- 2: 7              
Pamuji : 
KPK 86: 1, 2, 3
Nats : “…dinganti ngoyod lan kabangun, ana ing Panjenengane, muga kowe saya wuwuh kasantosanmu ana ing pracaya …..”. [ayat 7]
Kagem para tani, proses tanem punika proses ingkang kedah dipungatosaken saestu, saking wiwitan ngantos panen. Sedaya proses punika wigatos (penting). Menawi palawija kawiwitan saking mbedheng wiji, menawi pari kawiwitan saking ngurid (nyebar wiji) lan ndhaut kalajengaken tandur. Sawetawis wekdal kirang langkung satunggal minggu menawi winih mboten saged thukul kanthi sae kalajengaken prosesnyulami (nggantos kaliyan winih/ bedhengan ingkang enggal). Prosesngrabuk, ngobat ugi mboten saged dipunlirwakaken.
Mangga kita gatosaken salah satunggaling proses tanem inggih punika nyulami utawi nggantos winih enggal. Punika katindakaken yen winih ingkang katanem sakderengipun punika risak. Risak saged karana katempuh angin, dipuntedha ayam utawi peksi, utawi pancen kuwalitas winih ingkang kirang sae. Taneman ingkang kados mekaten pancen mboten saged thukul kanthi sae, lan langkung prayogi menawi dipungantos kaliyan winih/bibit enggal. Punika katindakaken supados panenipun saged sae. Benten menawi saged ngoyod, kanthi gondhelan dhateng siti, mboten badhe gampil dhoyong, kintir menawi wonten jawah, angin utawi ayam lan peksi.
Iman kapitadosan dhumateng Gusti Allah punika ugi saged kaibarataken kados dene proses tanem kala wau. Iman ingkang bakuh, inggih iman ingkang ngoyod. Kaserat ing ayat 6 lan 7 gesang kasuwun tetep wonten ing Gusti, ngoyod lan kabangun. Punika ateges Gusti ngersakaken iman kapitadosan para umatipun sageda dinamis, alias mboten mandheg, saya ngoyod, saya rosa. Prahara gesang mboten badhe ngrisak kita.
Gesang ingkang tansah ngoyod lan kiyat tamtunipun manjalma wonten ing gesang ingkang ngeneraken dhiri dhumateng Gusti saben dinten. Wekdal nyambut damel emut kaliyan Gusti ingkang paring kekiyatan. Awit saking punika anggenipun nyambut damel dikanthi setiti lan tanggel jawab. Anggenipun ujian emut Gusti ingkang paring kapinteran. Wekdal badhe tumindak ala, emut wonten Gusti ingkang maha pirsa. [PKS]
“Ngoyod ing siti dadi rosa, ngoyod ing Gusti dadi santosa!”

Selasa, 23 April 2013

Tanda Kepemilikan


Bacaan : Yohanes 10 : 22-30. 
Pujian: 
KJ 407
Nats : “…dan mereka pasti tidak akan binasa sampai selama-lamanya dan seorangpun tidak akan merebut mereka dari tanganKU” (ayat 28)
Seringkali di jalanan kita melihat ada banyak mobil pribadi yang di temple sticker organisasi kemasyarakatan. Bahkan ada yang menempelinya dengan sticker Angkatan Bersenjata Indonesia. Padahal tidak semua diantara mereka adalah anggota dari ormas atau bagian dari angkatan bersenjata Indonesia. Sticker itu seakan menjadi tanda identitas kepemilikan dan mengamankan mobil tersebut dari segala gangguan di perjalanan.
Pernahkah anda merasa percaya diri ketika menyadari bahwa kita adalah milik Kristus? Sehingga kemanapun kita pergi, tak ada rasa kuatir dan takut karena kita tahu, Tuhan Yesus bersama kita dan mendekap kita. Sehingga, walau kita sedang berada dirumah sendirian sekalipun, tak pernah ada rasa takut diganggu oleh setan ataupun orang jahat.
Setelah menerima tanda baptis, maka sejak itu kita sah menjadi milik Kristus. Tanda itu menjadi meterai yang sah dan berlaku sepanjang hayat kita. Dengan tanda itu berarti kita juga menjadi domba-domba yang digembalakan secara langsung oleh Kristus. Ada kalanya kita dibawa ke padang berumput hijau. Namun tak jarang pula kita harus melewati sungai berarus deras yang dapat menghanyutkan kita. Yang lebih seru, mungkin kita pernah merasa hampir diterkam serigala galak yang ingin menelan kita hidup-hidup.
Melewati itu semua, pernahkan anda merasakan bahwa Dia tidak pernah meninggalkan kita sedetikpun? Dia selalu ada berjalan bersama kita dan mendekap kita. Suara-Nya sangat kita kenal karena penuh kelembutan. Ketika kita menjadikan diri kita sebagai bagaian dari kawanan domba-Nya, maka sebagai gembala yang baik Dia mempertaruhkan nyawa-Nya untuk menyelamatkan hidup kita. Betapa bahagianya kita memiliki TANDA KEPEMILIKAN Kristus atas hidup kita. Karena tak ada seorangpun yang dapat merebut kita dari kasih setia-Nya. [oka]
Menjadi kawanan domba dengan gembala terbaik adalah sebuah karunia yang membahagiakan.

Senin, 22 April 2013

Manut Pitedah


Waosan : Yokanan 10: 1-10.        
Pamuji : 
KPK 149
Nats : “Sawisé wedhus-wedhus mau metu, pangon kuwi nuli mlaku ana ing ngarep, lan wedhus-wedhusé ana ing mburiné, ….” (Ayat 4)
Gusti Yesus minangka Pangon ingkang Utami ugi jumeneng Pemimpin. Samangsa menda-menda medal pados tedhan, Sang Pangon lumampah ing ngajeng mimpin sadaya mendanipun, supados sadayanipun sami sumerep margi lan papan sae ingkang katedahaken. Panjenenganipun lumampah ing ngajeng supados mendanipun sami ngetut wingking manut ing tuntunanipun, mboten pados margi lan mlampah piyambak.
Makaten agenging kawigatosanipun Gusti Yesus Sang Pangon kita ingkang Utami. Menika katindakaken dening Gusti Yesus sanes kagem kamulyanipun piyambak. Menika kangge karaharjan lan katentreman kita, supados kita sami ngalami kawilujengan lan pikantuk berkah ingkang kita betahaken saben kita sami medal saking “kandhang” kita. Sawanci-wanci kita sami nindakaken padamelan utawi kegiatan kita wonten pundia kemawon, sejatosipun Gusti Yesus Pangon kita tansah lumampah ing ngajeng kita, paring pitedah margi ingkang sae lan mulya.
Namung kemawon, kita asring mboten rumaos yen Gusti Yesus mimpin lampah kita. Kita asring pados margi piyambak, “sok tahu.” Bilainipun, margi ingkang kita panggihaken lan kita lampahi sok margi ingkang rumpil lan mboten sae. Temah, kita ketriwal (tersesat), tumindak kita lepat lan pandamel kita nglaha (sia-sia). Kita mboten pikantuk berkah, utawi yen ketingalipun angsal berkah nanging enggal sirna tanpa tilas. Utawi kita malah nemahi bilai, amargi kita manut pikajeng kita piyambak ingkang jebul mblasar, mboten manut tuntunanipun Gusti.
Swawi sami mbudidaya ing salampah lan sapolah kita ing sadaya padamelan lan kegiatan kita, kita tansah ningali utawi enget dhateng tuntunan lan karsanipun Gusti Sang Pangon kita. Sampun ngendelaken kasagedan kita ingkang winates. Anjawi saking Kitab Suci lan PAH (Pancaran Air Hidup) menika, margi tuntunanipun Gusti ugi saged lumantar semah, tiyang sepuh, sedherek kita lan sanesipun. Swawi tansah enget!  [ST]
“Gusti, kasagedna kawula ningali margi pitedah Paduka ing lampahing pigesangan kawula.”

Jumat, 19 April 2013

Wujud Kasih Dalam Jemaat


Bacaan: 2 Yohanes 1:1-13.   
Pujian :
 KJ 285
Nats: 
Dan inilah kasih itu, yaitu bahwa kita harus hidup menurut perintah-Nya. Dan inilah perintah itu, yaitu bahwa kamu harus hidup di dalam kasih, sebagaimana telah kamu dengar dari mulanya.” (Ay. 6)
Pernah suatu ketika saya bertanya kepada warga jemaat seusai ibadah, “Bu, yang duduk di sebelah ibu tadi namanya siapa ya?” Jawabnya, “Waduh, saya nggak tahu, Pak.” Waduh, katanya kita ini saudara seiman, patunggilan kang nyawiji, saling mengasihi dan memberkati. Kalau nama orang yang duduk di sebelah kita saja kita tidak tahu, bagaimana kita bisa saling mengasihi?
Setiap diberi kesempatan menyampaikan renungan dalam sebuah ibadah, baik itu di Gereja mupun di kelompok, saya sering menyampaikan, “Bapak-Ibu, kalau ada warga yang duduk di sebelah kanan atau kiri panjenengan, dan panjenengan tidak tahu namanya, alangkah baiknya kalau disapa, namanya siapa? Dari kelompok mana? Itu adalah bagian kecil dari wujud nyata kasih dalam berjemaat. Jangan sampai kita sudah teriak-teriak bahwa kita ini sebagai anak Allah harus saling mengasihi, saling meberkati satu sama lain, kita ini semua saudara seiman, tetapi begitu ditanya ‘Pak, sebelah sampean tadi namanya siapa?’ Jawabnya ‘Gak tahu, masak tiap warga jemaat harus saya tanya namanya?’”
Mungkin ketika kita duduk dalam gereja atau dalam ibadah brayat, kita tidak kenal dengan sebelah kita, itu berarti Tuhan memberi kesempatan pada kita untuk menyatakan kasih Allah kepada saudara kita. Bukankah mereka adalah “dulur” kita sendiri di dalam Allah Bapa kita? Tanyakan misalnya, “Pak / Bu, kenalkan saya ini Bambang Gentolet dari KRW Srimulat. Panjenengan sinten nggih? Saking KRW pundi?” Atau kalau kita ditanya seperti itu, sebaiknya kita menjawabnya dengan sukacita, “Oh iya kalau saya Pak Tarsan, dulu juga dari KRW Srimulat, sekarang saya sudah pindah di Ketoprak humor.” Tak usah ketawa ini serius. (HB)
“Kasih menaklukkan segalanya, dan kita takluk karena kasih.” (Virgil)

Kamis, 18 April 2013

Gusti Yesus Tedhaning Rohani


Waosan : Yokanan 6 : 44 – 51.   
Pamuji: 
KPK 195
Nats: “Aku iki roti sing nguripaké, yakuwi roti sing tumurun saka swarga. Wong sing mangan roti mau bakal urip selawasé. Roti sing Dakwènèhaké ya kuwi daging-Ku. Daging-Ku Dakwènèhaké, supaya jagad iki urip.” (Ay. 51)
Ing jagad punika kathah sanget tiyang ingkang sami ‘sibuk’ utawi ribet kaliyan perkawis-perkawis ingkang estunipun namung kangge ngremenaken pikajenganipun piyambak utawi hanya untuk memuaskan nafsunya sendiri.Kados ingkang kaserat wonten ing 6: 26 “Satemene pituturku ing kowe, kowe padha nggoleki Aku iku ora awit kowe padha weruh pratandha, nanging marga wus padha mangan roti nganti wareg. Satemah ketingalipun kados-kados tiyang punika ngabekti,mencari / mengikut Tuhan kanthi setya.Ananging estunipun namung lamis kemawon, namung kangge “tutup”, boten tulus ngantos telenging manahipun, namung pados kasenengan lan kepuasan jasmani kemawon. Pramila boten nggumunaken bilih gampil sanget dipun panggihi wonten ing gesang sakiwa tengen kita kathah tiyang ingkang tumindak sewenang-wenang dhateng sesaminipun, supados saged nggayuh menapa ingkang dipun pikajengaken,hanya untuk memuaskan perutnya sendiri.
Nanging minangka kagunganipun Gusti Yesus Kristus kita sedaya kaengetaken malih dhateng dhawuhipun Gusti ingkang kaserat wonten ing ayat 51 “Aku iki roti kang urip, kang wus tumurun saka ing sawarga……..”Tegesipun  sampun ngantos kita kapincut namung kangge ngupadosi perkawis-perkawis ingkang “kulit-kulit” kemawon, namung kepuasan pribadi lan jasmani kemawon. Nanging kita sami dipun wucal supados langkung nggatosaken menapa ingkang dados ‘sejatining gesang’ ingkang saestu, inggih punika tansah ndadosaken Gusti Yesus minangka ‘tedhaning’ rohani kita supados gesang kita saged tumuwuh ing kayekten (kebenaran) satemah saged dados berkah kangge sesami.
Sumangga kita tansah ndadosaken Gusti Yesus mingangka tedhaning rohani kita! Kados pundi marginipun? Srana tansah tetunggilan kaliyan Panjenenganipun lumantar pandonga, pamuji lan panyuraosing dhawuh pangandikanipun saben dinten. Amin. [AK]
“Wareg sega dadi njebabrah, wareg sabda dadi gumregah.”

Rabu, 17 April 2013

Iman Mengalahkan Dunia


Bacaan : 1 Yohanes 5 : 1 – 8     
Pujian : 
KJ 388
Nats : “Siapakah yang mengalahkan dunia, selain dari pada dia yang percaya, bahwa Yesus adalah Anak Allah”
Apabila berbicara tentang dunia maka kita akan mendapat gambaran kehidupan yang penuh dosa, kekejaman, kejahatan, kemunafikan yang semakin berkembang saat ini. Pementingan diri sendiri dan kebencian terhadap yang lain begitu menguasai banyak orang di dunia ini. Sehingga, terjadi penderitaan dan bentrokan dan kerusuhan di banyak tempat.
Dalam situasi yang memprihatinkan tersebut maka diperlukan pengendalian diri, penyangkalan diri yang dilandasi iman yang kuat di dalam Yesus Kristus sebagai Anak Allah guna melawan dunia tersebut.
Anak Allah mempunyai implikasi adanya kesamaan antara Yesus dengan Allah, Yesus datang dari Allah, dari surga, dari kekekalan, Yesus mengatakan “Sebab Aku telah turun dari surga bukan untuk melakukan kehendakKu tetapi untuk melakukan kehendak Dia yang telah mengutus Aku”. (Yoh 6 : 38)
Apabila kita percaya dan menerima-Nya, maka kepuasan yang baru akan masuk kedalam hidup kita, ada rasa damai. Disamping itu kita akan selamat walaupun kita hidup di dunia yang keadaanya berbeda, penuh tantangan dan kerawanan.
Semua yang lahir dari Allah akan dapat mengalahkan dunia. Dan kemenangan yang mengalahkan dunia adalah iman kita. Iman diwujudkan dengan kesetiaan, ketaatan kepada Anak Allah dan melaksanakan kehendakNya.
Bagaimana dengan kita, apakah sudah percaya dengan sepenuh hati bahwa Yesus adalah anak Allah? Sebagai orang Kristiani dan anak-anak Allah,mestinya kita mampu menyadari bahwa Allah telah mengaruniakan hidup yang kekal kepada kita dan hidup itu ada di dalam anakNya yaitu Yesus Kristus.
Dengan meneladani, taat, setia dan percaya sepenuhnya akan keberadaan-Nya maka iman kita akan bertambah terus dan kita akan mampu menjadi pemenang dalam mengalahkan dunia ini. Amin. [Sri]
“Mengalahkan dunia ini dimulai dari mengalahkan nafsu dan keinginan diri yang merusak”

Selasa, 16 April 2013

Katresnan Kristen


Waosan : I Yokanan 4 : 7 – 21
Pamuji: KPK 165

Nats : Kita tresna marang Gusti Allah, merga Gusti Allah wis nresnani kita luwih dhisik.” (Ay. 19)
Tembung katresnan tembung ingkang sampun anjrah lan kita asring sanget ngginakaken ing sedaya babagan gesang lan pigesangan kita.
Ingkang kita raosaken ing wekdal punika mbokmenawi wonten bentenipun menawi kabandhing kaliyan tembung katresnan umumipun. Wonten ing pundi bentenipun katresnan Kristen menawi kabandhing kaliyan katresnan sanesipun?
Pancen katresnan kita dhateng Gusti lan sesami mujudaken wangsulan tumraping katresnanipun Gusti dhateng kita. Ananging ingkang dipun terangaken dening Yokanan ing waosan punika sanes bab punika, ananging bab anggen kita nindakaken katresnan utawi nresnani. Kanthi katresnan Kristen inggih punika katresnan dhateng tiyang-tiyang ingkang mesthenipun boten pantes dipun tresnani. Katresnan ingkang pinangkanipun saking Allah, jatining katresnan. Katresnan ingkang boten adhedhasar saking tiyang ingkang dipun tresnani. Kita saged nindakaken katresnan ingkang mekaten jalaran Gusti Allah wonten ing Gusti Yesus sampun langkung rumiyin nresnani kita.
Ktresnan Kristen boten gumantung dhateng ingkang kita tresnani, senadyan mbokmenawi tiyang ingkang kedah kita tresnani boten pantes nampeni katresnan kita. Menawi kita namung nresnani dhateng tiyang ingkang nresnani kita, punapa bedanipun menawi kabandhing kaliyan sanesipun? Malah mbokmenawi setan saged nindakaken kados mekaten (Mat 5: 44, 46). Katresnanipun Gusti Yesus nyrambahi lan lila ngurbanaken sarira amrih kawilujenganing jagad.
Katresnan Kristen ingkang kedah kita wujudaken ing gesang kita padintenan inggih menika ingkang pinangkanipun saking Allah, katresnan ingkang boten gumantung dhateng ingkang dipun tresnani, katresnan ingkang nyrambahi, katresnan ingkang lila kekurban amrih karaharjaning titah. Lan sedaya punika kedah kita tindakaken kanthi suka bingah, minangka wujuding saos sokur kita dhateng Gusti, awit Gusti sampun nresnani kita. Amin. [SS]
“Katresnan kang satuhu boten gumantung dhateng ingkang dipun tresnani”

Senin, 15 April 2013

Berani Untuk Percaya


Bacaan: Yohanes 6: 22-29. 
Pujian : 
KJ 395

Nats : ”Inilah pekerjaan yang dikehendaki Allah,yaitu hendaklah kamu percaya kepada Dia yang telah diutus Allah” (Ay. 29) Dalam sebuah training di sebuah Rumah Sakit Daerah untuk mendampingi penderita kanker dilakukan sebuah permainan di mana peserta dibagi menjadi beberapa kelompok.Dalam setiap kelompok ditunjuk satu orang yang berperan sebagai pemandu,sementara anggota kelompok lainnya adalah sebagai orang-orang yang akan berjalan dengan kondisi mata tertutup. Peserta yang matanya tertutup harus berjalan sesuai perintah pemandu.Yang menarik adalah ada sebagian peserta yang mengikuti perintah tanpa ragu-ragu,namun sebagian besar justru mencoba berjalan dengan hati-hati karena mungkin di dalam dirinya masih ada halangan secara psikis,yakni masih ada perasaan takut apabila mereka hanya akan dicelakai atau dikerjai oleh pemandunya.
Kita mungkin dapat mengira-ngira apa yang menyebabkan orang yang berada dalam satu kelompok yang sama ternyata dapat memberikan reaksi yang berbeda atas perintah yang diberikan oleh pemandu.Jawabannya sebenarnya sederhana saja,mereka yang melakukan perintah pemandu tanpa ragu-ragu adalah mereka yang percaya bahwa pemandunya tidak akan berbuat jahat atau mencelakai mereka. Sedangkan kelompok yang ragu-ragu adalah mereka yang menyangsikan kebenaran kata-kata pemandunya.
Mungkin secara tidak sadar kita juga diperhadapkan kepada permasalahan tentang bagaimana mempercayai orang lain.Begitu pula halnya dengan keberanian kita untuk meletakkan iman kepercayaan kita kepada Tuhan Yesusyang telah diutus oleh Allah untuk menggembalakan kita semua.Bila kita percaya kepada Kristus,maka kita akan berupaya untuk terus mencari kehendak Allah serta menujukan hati dan pikiran kita hanya kepada Dia sang Juru Selamat.Sebagaimana halnya orang-orang yang berupaya mencari Kristus ke Kapernaum, demikianlah hendaknya kita juga senantiasa berupaya untuk dapat semakin dekat dengan sang Gembala Agung. Amin. [DK]
Keyakinan adalah percaya dengan apa yang tidak kita lihat, dan upah dari keyakinan adalah melihat apa yang telah  kita yakini.

Minggu, 14 April 2013

Apa Kang Becik lan Apa Kang Ora Becik ?


Waosan : Wahyu 5:11-14.      
Pamuji : 
KPK no. 331:1,2.
Nats: “Anadene makluk papat iku padha ngucap: “Amin!” Sarta para pinituwa mau padha sumungkem sujud” (ayat 14).
Kita nyumerepi wontenipun ‘tembung kosok balen’ ingkang ngemu teges kalih perkawis ingkang pancen beda sanget artos lan kawontenanipun. Upaminipun: adil – sawenang-wenang; atos – empuk; adhem – panas; begja – cilaka; goroh – jujur; lsp. Mekaten kawontenanipun gesang kita. Kita kaparingan kamardikan milih kangge ngisi gesang kita. Saben pilihan nedahaken jati dhiri kita lan ugi ngemu risiko! Menawi kita milih goroh, rak ateges jati dhiri kita punika minangka tiyang goroh (penipu) lan risikonipun raos manah kita mboten badhe tentrem. Menawi kita milih kabecikan, wohipun raos marem.
Perangan Kitab Suci ingkang kita waos ing dinten punika mratelakaken wontenipun para malaikat, ingkang jejibahanipun mbiyantu manungsa supados saged milih bab-bab ingkang leres, pener, lan manggihaken sarta ngraosaken gesang ingkang tentrem raharja. Sinten ta para malaikat punika? Para malaikat punika makluk rohani ingkang katitahaken dening Allah kangge mbantu nindakaken lan ngrampungaken pakaryanipun Allah ing bumi. Wonten malaikat ingkang jejibahanipun mbekta pawartos (Luk. 1:26-28), ngreksa umatipun Allah (Dan. 6:23), maringi pangatag (semangat) (Pur. Dum. 16:7), maringi tuntunan (Pang. 14:19), maringi paukuman (II Sam. 24:16), rondha utawi patroli ing ngatasing bumi (Yeh. 1:9-14), lan nglawan kekiyatanipun si jahat (Why 20:1). Wonten malaikat ingkang sae lan wonten ingkang jahat (Why 12:7 lsp), nanging karana malaikat ingkang jahat nunggil kaliyan setan, pramila sami kecalan kathah sanget kekiyatan lan pangwaos katimbang malaikat ingkang sae. Ing wusananipun, peran utami malaikat ingkang sae badhe tansah asung pamuji kagem Allah (Why. 19:1-3).
Adegan lan swasana ing Bab 5 nedahaken bilih namung Sang Cempe, Gusti Yesus, ingkang pantes lan patut mbikak buku (sejarahipun sadaya titah). Gusti Yesus, lan sepisan malih sanes setan, ingkang nyepeng lan namtokaken masa depan. Gusti Yesus ingkang badhe ngendhaleni, lan inggih Panjenenganipun piyambak ingkang pantes mapanaken sadhengah bab lan lelampahan ing dinten pungkasan. Amin. (Esha).
“Aja lamis awit marahi cuwa; dadia satriya ben namanira sinerat ing kitabing swarga”

Jumat, 12 April 2013

Ojo Gampang Kapusan


Waosan  : 1 Yokanan 3: 1 – 10. 
Pamuji: 
KPK 193: 1
Nats : “…kowe ojo gelem disasarake dening sapa bae…” (Ay. 7)
Menawi kita migatosaken kanthi estu, ing masyarakat kathah sanget jinising aliran kapitadosan, utawi aliran agami. Malahan menawi boten lepat, ing salebeting agami ingkang dipun ugemi taksih wonten kapitadosan-kapitadosan sanes ingkang dipun dherekaken. “Ngakune Kristen ning isih dhemen ngingu jimat”. Ingkang mekaten punika ateges dereng temen anggenipun ngugemi lan mitadosi kawilujengan yekti wonten ing Gusti ing salebeting janjiniPun. Pancen boten lepat bilih ing salebeting piwulang saking aliran-aliran punika sae, lan iming-imingipun ing bab kawilujengan lan bab-bab sanesipun katingal boten kawon kaliyan punapa ingkang dipun wucalaken dening piwucal Kristen. Ngedab-edabi estu. Nanging punika mbebayani. Anggenipun Gusti nglairaken sarira saperlu mbirat dosa, nucekaken, lan ndadosaken kita putra-putranipun Allah. Lan sampun ngantos kita ingkang sampun dados putranipun Allah lajeng nerak angger-angger ingkang mageri kita. Menawi kita nerak angger-angger ateges kita medal saking keluarga agung ingkang dipun bangun dening Gusti Yesus.
Saking pakaryanipun Sang Kristus kita kalebetaken ing brayat agungipun Gusti Yesus, lan kapiji dados putra-putranipun Allah. Saking ngriku lajeng Rasul Yokanan ngemutaken supados kita punika boten gampil kapusan dening piwucal-piwucal sanes ingkang ngiming-imingi bab kawilujengan. Menawi kita punika gampil kapusan lajeng memayuh ing Sang Kristus kita saged kaedalaken saking brayat agung kagunganipun Gusti Yesus. Kita saged kecalan status minangka putra-putranipun Allah. Ingkang yekti ing bab kawilujengan namung saking Sang Kristus Yesus. Cetha sanget, Sang Kristus punika minangka titikanipun Allah ingkang wiyosipun ugi saking Allah. Punapa ingkang kalairaken saking Panjenenganipun tamtu bab kang yektos, paling aji, lan ingkang paling saged dipun pitadosi, ingkang paling wajib dipun dhereki kanthi temen.
Sumangga kita sami gesang ing kasucen, ngugemi lan nindakaken sedaya dhawuh sabda Pangandikanipun. Kanthi tumindak mekaten kita badhe tetep wonten ing salebeting brayat agungipun Gusti Yesus Kristus. Amin (GaSa)
“Wong ngerti tenan ora gampang kapusan.”


Kamis, 11 April 2013

Percaya


Bacaan : Yohanes 3:31-36. 
Pujian: 
KJ 438
Nats : “Barangsiapa percaya kepada Anak, ia beroleh hidup kekal…”(ayat 36)
“Silahkan ditunggu ya Bu, kami siapkan obatnya sekitar satu jam. Maaf agak lama, karena  ada beberapa racikan yang harus kami siapkan” Begitulah saya mendengar petugas Apotek memberikan penjelasan kepada pelanggan yang baru saja menyodorkan selembar tulisan resep dari dokter. “Silahkan ditunggu ya Pak, maaf agak lama sekitar tiga puluh menit untuk kami siapkan obatnya” Begitu kata petugas yang lainnya. Inilah suasana Apotek dengan banyak orang sabar menunggu obat yang dibutuhkan diracik dari tempat yang tersembunyi. Tidak ada yang tahu bagaimana proses obat itu diracik, mulai dari membuka kemasan obat, menumbuk obat, menimbang obat itu dan dibagi dalam kertas-kertas atau kapsul sesuai dosis. Tidak ada pasien yang melihat langsung bagaimana obat yang mereka minum itu dipersiapkan. Apakah tangan peracik obat sudah bersih? Apakah obat yang diambil tepat seperti resep dokter? Apakah timbangannya sudah akurat? Namun semua itu tidak menghalangi setiap pasien untuk setia menunggu dan percaya penuh bahwa obat yang disiapkan oleh petugas apotek akan menyembuhkan mereka dari sakit.
Jika sedemikian rupa rasa percaya seseorang kepada sesamanya mampu menumbuhkan keyakinan yang besar, masihkah kita merasa ragu bahwa Sang Kristus mampu menyelamatkan hidup kita lebih dari apa yang mampu diukur oleh dunia ini? Ya, ada kalanya kita sampai pada kesulitan yang rasanya tidak berujung. Beratnya beban hidup yang kita lihat di depan mata kita, membuat kita lupa bahwa kita pun pernah melihat karya pertolongan Tuhan dalam kehidupan kita sebelumnya.
Hari ini kita kembali dikuatkan melalui kesaksian Yohanes akan kedatangan Sang Mesias yang akan mendatangkan keselamatan bagi manusia. Yohanes memberikan kesaksian bahwa Tuhan Yesus adalah Allah sendiri yang mampu mengaruniakan Roh-Nya yang tidak terbatas (ayat 34). Percayalah, pertolongan Allah juga tidak pernah terbatas dengan cara-Nya. Bukankah Ia Gembala yang baik, dan mampu menolong kita dari segala kesulitan? Mampukah hati kita percaya meski tidak melihat bagaimana cara Tuhan menolong kita? [dee]
Hidup berarti berjuang, Hidup nikmat tanpa badai taufan adalah laksana laut yang mati. (Senecka)


Rabu, 10 April 2013

Kulina Padhang


Waosan: Yokanan 3: 16-21. 
Pamuji: 
KPK 193: 1, 2
Nats : “……Sang Padhang iku wus rawuh ing jagad, nanging manungsa padha luwih rumaket marang pepeteng, tinimbang karo pepadhang…” (Ay. 19)
Budi lan Polan wiwit alit gesang ing swasana kitha. Boten nate dolan ing tengah pategalan utawi sawah, menapa malih ing tengah alas. Ing salah setunggaling dinten tiyang sepuhipun ngajak lare kalih kalawau sami sowan dhateng sedherekipun ingkang lenggah ing padhusunan lan nyipeng ing ngriku. Swasana ingkang enggal babar pisan kaalami dening Budi lan Polan.
Nalika wayah sonten tiyang sepuhipun ngajak lare kekalih mlampah-mlampah ing pategilan. Wit-wit ageng taksih kathah lan kiwa-tengen margi ingkang dipun langkungi taksih kebak grumbul. Nalika wayah nyelaki peteng lare kekalih kalawau enggal-enggal nyuwun wangsul. Ketingal sanget lare kalih kalawau meksa tiyang sepuhipun supados enggal-enggal wangsul. Lare kalih kalawau saestu ajrih mlampah ing pategilan ingkang peteng lan kebak grumbul. Lare kalih kalawau namung mbayangaken bilih ing kiwa-tengenipun kebak memedi.
Waosan pangandikanipun Gusti dinten menika ngengetaken, “……Sang Padhang iku wus rawuh ing jagad, nanging manungsa padha luwih rumaket marang pepeteng, tinimbang karo pepadhang…” (ayat 19). Kita ingkang sampun kaluwaran saking pepeteng bebenduning dosa lan sampun mlebet ing gesang enggal, samenika gesang ing pepadhang. Gesang ing pepadhang menika kedah kita dadosaken pakulinan, awit menawi boten badhe bilai! Dayaning pepeteng menika mboten baen-baen. Sinten ingkang temen-temen mbudidaya ngulinakaken gesang ing pepadhang badhe risih menawi mlampah ing gesang ingkang peteng / awon.
Mekaten wigatosipun kita temen-temen tansah celak kaliyan pepadhang, supados gesang menika temen saged nyunaraken gesang ingkang kakersakaken dening Gusti. [smdyn]
“Saestu endah lan bingah gesang miturut sunaring pepadhang”

Selasa, 09 April 2013

Hanya Sekedar Kenal


Bacaan : I Yohanes 2 : 1-11. 
Pujian: 
KJ 407: 1, 4
Nats: “Barang siapa berkata aku mengenal DIA, tetapi ia tdak menuruti perintahNya, ia adalah seorang pendusta dan didalamnya tidak ada kebenaran” (ayat 4)
Ada salah satu warung soto di Surabaya yang memasang foto para artist ibukota yang pernah berkunjung dan makan di warung tersebut. Karena penasaran saya bertanya, apakah si pemilik  warung itu kenal dengan si artist tersebut. Dengan enteng dia berkata, “saya hanya kenal dia sebagai salah satu artist. Namun saya tidak mengenalnya lebih dekat”.
Sebagai pengikut Kristus, mungkin di rumah kita masing-masing ada gambar Yesus yang terpasang di dinding. Kalau ditanya, gambar siapakah itu? Pasti dengan sangat mudah kita dapat menjawab bahwa itu adalah gambar Tuhan Yesus. Namun jika pertanyaan itu diubah menjadi, “apakah saudara mengenalNya?” mungkin perlu waktu untuk menjawab pertanyaan itu dengan pasti.
Ada perbedaan yang cukup signifikan antara kenal dan mengenal. Sebagai contoh, kita mungkin kenal dengan Rafli Ahmad sebagai artis papan atas Indonesia. Tetapi kita tidak mengenalnya, dan tahu bagaimana pribadinya. Maka ketika ada sebuah kasus hukum mendera dia, kita pun terkaget-kaget mendengarnya. Mengenal disini mengandung makna yang lebih dalam yakni mengetahui lebih dekat dan dalam pada sosok pribadi yang kita kenal.
Apakah kita mengenal Tuhan Yesus sebagai Tuhan dan Juruselamat kita? Jika kita tahu bagaimana pribadi dan teladan yang diberikan Tuhan kepada kita terutama tentang kasih, dan hal itu sudah kita lakukan dengan ketaatan, maka kita memiliki interaksi yang cukup intens dengan Tuhan didalam doa-doa kita. Jika kita melihat ada kekurangan dalam tubuh-Nya, yaitu gereja, maka tidak akan tinggal diam. Jika kita ada domba-Nya, di manapun dan siapapun, yang memprihatinkan, tentunya kita akan menawarkan bantuan, bukan bersikap pura-pura tidak tahu.Itulah tanda bahwa kita mengenal Dia sebagai Gembala kita yang baik. Jika belum, tentu anda dapat menyimpulkannya sendiri…. [oka]
Mengenal Dia sebagai Gembala terlihat dari kualitas hubungan kita dengan Tuhan dan sesama

Senin, 08 April 2013

Arsip : Foto Pelepasan dan Pelantikan Penatua dan Diaken



 Selengkapnya

Nyampurnakna Kabungahan


Waosan : 1 Yokanan 1: 1-10.  
Pamuji :
 KPK90
Nats : “Dene anggonku nulis bab iki mau kabeh marang kowe iku supaya kabungahanku dadia sampurna….” (ayat 4)
Nalika Lambang ulang taun kaping gansal katawis bingah sanget. Kanthi mesam-mesem Lambang nampi hadiah saking tiyang sepuhipun arupi mobil-mobilan remote kados dene ingkang dipun suwun. Salajengipun bapakipun Ndangu: ”Wis ta Le, bapak karo ibu wis nuruti kekarepanmu ta?Saiki sampean wis mahargya ulang taun.” Lambang manthuk ananging taksihmrengut. Ibunipun ndangu:”Apaa kok isik mrengut?” Bocah ingkang nembe jangkep gangsal tahun menika mangsuli:”Buk, mila menika pahargyan ambal warsa? Kok mboten wonten rencang-rencang kula?” Tiyang sepuh kekalih mendel lan sawang-sinawang.
Saking cariyos menika kula sinau: menapa paedahipun kabingahan kita yen namung dipun raosaken piyambak. Waosankitadintenmenika nedahaken dhateng kita bilih kabingahan kaparingaken mboten anamung kagem diri pribadi. Pramila wonten ing ayat 4 kadhawuhaken: “Dene anggonku nulis bab iki mau kabeh marang kowe iku supaya kabungahanku dadia sampurna….” Menapa tegesipun kabingahan miturut serat Yokanan menika?
Sepindhah, kabingahan menika karaosaken krana ngraosaken lan nglampahi gesang (ayat 2). Gesang ingkang dipun kersakaken inggih menika gesang langgeng. Gesang langgeng menika karana gesang kita katunggilaken kaliyan Sang Ramalan Sang Putra, GustiYesus (ay3). Kalih, Karana nglampahi gesang langgeng pramila gesangipun manungsa katandukaken ing pepadhang awit Gusti Allah menika Pepadhang (ay 5). Saben tiyang ingkang ngraosaken tetunggilan kaliyan Gusti Allah kedahipun gesang wonten ing pepadhang. Wonten ing kalih perkawis menika, kabingahan namung dipun raosaken piyambak. Salajengipun menapa paedahipun gesang langgenglan gesang ing pepadhang yen tiyang sanes taksih dereng nggadhahi gesang langgeng lan taksih wonten ing pepeteng? Jatining kabingahan inggih menika menawikabingahan kita menikandamel tiyang sanesugingalamikabingahanmenika. Amin. (to2k)
“Kabungahan dadi sampurna yen agawe wong liya melu bungah.”


Kamis, 04 April 2013

Khotbah


Waosan : Lelakone Para Rasul 3: 11-26. 
Pamuji :
 KPK 195: 1, 2
Nats : “Sarehne wong iku tansah ngetutake marang Rasul Petrus lan Rasul Yokanan, mulane wong akeh kang padha kaeraman banget iku kabeh padha teka ngrubung….”. [ayat 11]
Kotbah inggih punika sarana martosaken sabdanipun Gusti supados saged dipunmangertosi lan dipuncakaken ing lampah pigesangan sadinten-dinten. Asring kita mireng tanggapan saking warganing pasamuwan sasampunipun mirengaken khotbah minggu utawi peladosan sanesipun. Wonten ingkang mastani bilih khotbahipun lucu, marahi ngantuk, cekak ning penak. Wonten ugi ingkang kanthi terang-terangan nyebataken sing khotbah kaya gajah diblangkoni. Pancen kita dipunparingi kasagedan piyambak-piyambak sarta nggadhahi kekirangan martosaken sabda suci. Ananging kadosa pundi kawontenan kita, khotbah punika mboten saged dipunsepelekaken dening peladosipun lan ugi ingkang mirengaken. Sejatosipun kados pundi ciri-ciri khotbah ingkang sae punika?
Khotbah ingkang sae inggih kados dene khotbah Rasul Petrus ing “Bangsal Suleman”. Rasul Petrus dereng mangertos bab ilmu berkhotbah utawi homiletika, kanthi tafsir naratif, diskriptif utawi sanesipun. Ingkang dipunmangertosi bilih ingkang dipunwartosaken inggih pawartos sih rahmat saking Gusti Allah. Mboten dipunkirangi lan mboten dipuntambahi. Menawi ingkang dipundamel conto punika dhirinipun mboten ateges supados ketingal pinunjul, ananging ngantepaken malih bilih Gusti Yesus ingkang makarya, nyarengi lan ngiyataken lampah gesangipun kanthi nyata. Punika ingkang kedah dipungadhahi dening para pengkhotbah. Ingkang dipunpawartosaken inggih namung Gusti Allah lan pakaryanipun piyambak.
Mekaten ugi dhumateng kita ingkang mirengaken. Sampun ngantos kita dhawah karana langkung remen mbiji pengkhotbahipun kemawon. Ananging ingkang langkung kita gatosaken inggih punika punapa dhawuhipun Gusti Allah ingkang kedah kita lampahi. Kita mboten badhe perduli sinten ingkang khotbah, mboten badhe gampil tersinggung menawi pas kaliyan gesang kita. Menawi pengkhotbah lan ingkang mirengaken sampun sami sumadya, kita nyuwun Roh Suci paring kiyat anggen kita nglampahi sesarengan. [PKS]
“Pengkhotbah maupun pendengar sama-sama membutuhkan ketulusan.”


Rabu, 03 April 2013

Tidak Ragu Lagi


Bacaan : Lukas 24 : 13 – 35           
Pujian : 
KJ 376
Nats: “Hai kamu orang bodoh, betapa lambannya hatimu, sehingga kamu tidak percaya segala sesuatu, yang telah dikatakan para nabi! Bukankah Mesias harus menderita semuanya itu untuk masuk ke dalam kemuliaanNya?” (ayat 25-26)
Apabila kita kehilangan orang yang kita cintai, tentu akan sedih, selalu merindukan, ingin bertemu, merasakan kehilangan dan semuanya terasa berakhir. Demikian juga murid-murid Tuhan Yesus mengalami hal yang sama. Mereka tidak mengerti makna dari penderitaan dan kematian Yesus, dan belum percaya akan kebangkitanNya.Sebab, mereka belum melihat langsung kebangkitanNya dengan mata kepala sendiri, walaupun para perempuan sudah menyampaikan bahwa malaikat mengatakan “Ia telah bangkit”. Kebangkitan tidak berarti Ia begitu saja kembali ke dunia.Hubungan yang baru dilakukan secara rohani dengan perantaraan Roh Kudus. Namun demikian Tuhan Yesus juga menampakkan diri kepada murid-muridNya seperti kepada 2 orang murid dalam perjalanan ke Emaus.
Dua orang murid sedang berjalan menuju Emaus (11,2 km dari Yerusalem) berbincang-bincang tentang peristiwa besar yang terjadi yaitu kematian, pemakaman dan kebangkitan Yesus tersebut, dengan wajah kerinduan kepada Tuhan Yesus yang penuh wibawa dan kuasa. Mereka terkejut karena ada orang asing yang tidak mengetahui tentang hal tersebut. Kejutan yang menggembirakan telah menanti ketika mereka tiba di Emaus. Ketika dua orang murid dan orang asing itu berisitirahat makan dimana orang asing itu mengambil roti, mengucap berkat, lalu memecah-mecah dan membagikannya kepada mereka. “Terbukalah mata” kedua murid itu sehingga mengenali bahwa orang asing yang bersama tadi adalah Dia, Tuhan Yesus yang diharapkan bertemu. Namun sebelum mereka mampu berkata-kata, Dia lenyap dari tengah mereka. Peristiwa besar ini merupakan penghiburan bagi para pengikut Kristus yang harus menyadari bahwa untuk masuk ke dalam kerajaan Allah harus mengalami banyak penderitaan dan iman secara mutlak kepada Tuhan Yesus Kristus yang sudah nyata kebangkitanNya. Murid Yesus telah membuktikan dan memiliki iman percaya kepada Tuhan Yesus dengan kebangkitanNya, bagaimana dengan kita? Apakah masih meragukan kebangkitanNya? [Sri]
Tuhan hanya butuh dipercaya. KesedihanNya hanyalah jika Ia diragukan. (Xavier Quentien Pranata)

Selasa, 02 April 2013

“Kula Kinten…”


Waosan : Yokanan 20: 11-18. 
Pamuji : 
KPK264
Nats: Pendanguné: “Ibu, yagéné kowé nangis? Kowé nggolèki sapa?” Maryam ngira wong kuwi juru-taman. Mulané kandhané: “Pak, menawi sampéyan ingkang mindhah layonipun Gusti kula saking ngriki, wonten pundi enggèn sampéyan nyèlèhaken. Mangké badhé kula purugi mrika.” (Ay. 15)
Komunikasi (wawan pangandikan) asring dados sulaya, mboten nyambung, yen salah setunggal utawi kekalihipun namung adhedhasar panginten, mboten mangertos kanthi sayektos wosing pirembagan. Menika ugi saged kedadosan ing satengahing kulawarga, ing antawisipun semah, tiyang sepuh kaliyan anak, sedherek, mantu lan marasepuh.
Komunikasinipun Maryam kaliyan malaekat lan Gusti Yesus ing cariyos kita menika mboten sambung kanthi sae. Jalaranipun, Maryam wewaton panginten. Mbokmenawi pancen nggih limrah menggahing Maryam nalika semanten, ngengeti gempaling manahipun Maryam ingkang kecalan layoning Gusti pepundhenipun, Gusti Yesus. Maryam mboten nyuwun pirsa sinten ta ingkang ndangu menika. Piyambakipun namung nginten tiyang menika juru-taman. Saupami Maryam sumerep sinten sejatosipun ingkang ngandika menika, mesthinipun mboten saya sanget gempaling manahipun. Mesthinipun Maryam enggal uwal saking kasisahanipun, enggal bangkit kakiyatanipun lan gumregah nindakaken dhawuhipun Gusti (ay. 18).Menika kelampahan sasampunipunsumerep yen Gusti Yesus wungu saking kasedan.
Cariyos menika ugi nedahaken bilih sejatosipun Gusti kepingin enggal-enggal ngluwari para pendherekipun saking kasisahan. Nanging manungsa asring kirang tanggap dhateng wujuding pakaryan, katresnan lan karsanipun Gusti.
Kita asring kedangon menggalih panandhang kita, mboten enggal tumandang, utawi malah klintu pemanggih temah klintu tumindak. Yen pancen dereng mangertos, prayoginipun mboten sisah isin nyuwun pirsa, mboten nginten-nginten piyambak.
Sampun sanget-sanget anggen kita mikiraken panandhang kita. Prayogi kita enggal-enggal lan tansah tumenga dhumateng Gusti. Panjenenganipun ugi ngersakaken kita enggal uwal saking panandhang kita. [ST]
“Panandhang dadi saya abot yen dipikir nemen. Panandhang dadi entheng yen kita tumenga mring Gusti.”

Senin, 01 April 2013

Pemandu


Bacaan: Kisah Para Rasul 2: 14, 22-32.
Pujian: 
KJ  409 /415
Nats: “Engkau memberitahukan kepadaku jalan kehidupan;Engkau akan melimpahi aku dengan sukacita di hadapanMu” (Ay. 28)
Pernahkah saudara mendengar istilah ATC (Air Traffic Control)? Ya,ATC bertugas memandu pesawat terbang yang berada di wilayah udara mereka.Peran mereka sangat vital karena berhubungan dengan keselamatan para crew dan penumpang pesawat terbang.Mereka harus cermat dalam mengatur koordinat yang harus dilalui oleh sebuah pesawat untuk menuju ke tujuannya sehingga tidak terjadi tabrakan pesawat di udara.Mereka juga bertugas untuk menyampaikan informasi cuaca kepada pilot pesawat terbang yang sedang atau akan mengudara.Semua itu mereka lakukan agar keselamatan para crew dan penumpang pesawat terjaga.
Hidup kitapun kurang lebih hampir sama dengan pesawat terbang yang sedang mengangkasa,yang tidak pernah tahu apa yang tersembunyi di balik awan yang tebal.Kita juga memerlukan pemandu yang akan mengarahkan jalan mana yang harus kita tempuh.Mungkin kita pernah berfikir bahwa sebagai orang dewasa kita dapat menentukan jalan hidup kita sendiri. Tetapi yang apakah kita yakin bahwa arah yang kita tempuh sudah benar?Atau jangan-jangan,tanpa sadar kita telah menempuh jalan yang salah, yang menuju kebinasaan.
Pada perayaan Pentakosta di Yerusalem,Petrus dengan berani memberikan kesaksiannya kepada orang banyak yang hadir di sana tentang siapa sebenarnya Yesus Kristus yang mati disalibkan dan yang bangkit kembali.Ia meyakinkan mereka bahwa Allah tidak menghendaki umatNya mengalami kebinasaan.Untuk itulah Bapa di sorga telah mengutus Yesus Kristus sebagai Gembala Agung yang akan menuntun seluruh umat ke dalam jalan yang menuju kehidupan.Yesus sendirilah yang akan memastikan keselamatan kita melalui pengorbananNya,serta mengokohkan iman kita agar tidak goyah oleh rupa-rupa pencobaan dunia. Karena itu, seharusnya kita selalu bersyukur atas kepedulian Allah dan mengikuti Tuhan Yesus dengan setia sampai akhir. Amin. (DK)
Pelaut yang handal sekalipun tetap memerlukan kompas untuk bisa sampai ke tujuan.