Waosan : 1 Timotius 1 : 1 – 17
Pamuji : KPK 133
Nats: “Nanging malah iya marga saka iku aku banjur karentahan palimirma, supaya Gusti Yesus Kristus nelakna katoging kasabarane ana ing aku, kang gedhe dhewe dosaku, sarta dadia pangilon tumrap wong kang bakal padha pracaya marang Panjenengane, satemah oleh urip langgeng.” [ayat 16]
Pamuji : KPK 133
Nats: “Nanging malah iya marga saka iku aku banjur karentahan palimirma, supaya Gusti Yesus Kristus nelakna katoging kasabarane ana ing aku, kang gedhe dhewe dosaku, sarta dadia pangilon tumrap wong kang bakal padha pracaya marang Panjenengane, satemah oleh urip langgeng.” [ayat 16]
“Kula tyang dosa klangkung
ageng rinentahan palimirma,” lsp. Suraosing kidung punika dados pengalaman iman
gesanging karohanenipun Rasul Paulus.Piyambakipun mangertos bilih ingkang dados
tujuanipun inkarnasi(penjelmaan) saking Putranipun Allah dados Mesias, Gusti
Yesus Sang Kristus (ay. 5), inggih punika kangge milujengaken tiyang-tiyang
dosa kados piyambakipun. Paulus ugi pirsa bilih tujuan saking
pakaryanipun Allah kangge piyambakipun ingkang mesthenipun boten patut
nampeni palimirmaanipun, kangge nedahaken kadospundi agenging sih kamirahanipun
Gusti ingkang tanpa upami lan kebak kesabaran.Tuladha ingkang mekaten punika,
kaangkah ndadosaken tiyang sanes samia pitados dhateng Yesus Kristus, SangJuru
Wilujeng, (ingkang dipun pitadosi dening Paulus). Lan kanthi mekaten lumebet
lan nampeni gesang langgeng.
Kula lan panjenengan sami boten
langkung sae katimbang kaliyan Paulus. Kita inggih para tiyang ingkang kebak
dosa lan kalepatan, ananging wonten ing Sang Kristus Yesus kita sami nampeni
palimirma. Satemah kita kauwalaken saking bebenduning dosa lan pinaringan
gesang langgeng. Malah saben dinten kita dipun paringi kacekapan lan
kabingahan. Kita kaparingan kesarasan lan kawilujengan. Sadaya punika sih
palimirmanipun Gusti dhateng kita. Agenging Sih palimirmanipun Gusti punika,
mberek (ngatag) kita ngecakaken gesang Kristen kanthi iman lan katresnan, boten
malih gesang ing salebeting dosa, gesang ingkang kebak “ketidakpercayaan dan
permusuhan”, nanging gesang ingkang tansah nampik sekatahing piwulang
penasaran. Kados doksologi(pepujian) ing ayat 17, inggih mekaten ugi pamuji
kita dhateng Gusti: “Ratune sakabehing jaman, Gusti Allah kang langgeng
kawontenane, kang ora katingal, kang asipat tunggal, iku kacaosana hurmat lan
kamulyana ing salawase!” Amin. [SS]
“Patute, mari nampani iku terus menehi.”
Tidak ada komentar:
Posting Komentar